Ben jij terecht gekomen in een neerwaartse spiraal als gevolg van bijvoorbeeld een persoonlijkheidsstoornis, psychose, eetstoornis of een angststoornis. Mentaal en lichamelijk verzwakt geraakt, waardoor je belastbaarheid steeds verder afgenomen is. Je kunt niet met helder denken en weet regelmatig niet meer hoe je nu verder moet. Om weer een toekomstperspectief te vinden heb je regelmatig om hulp gevraagd, maar wordt niet begrepen. Uiteindelijk besluit je om “professionele” hulp te vragen, maar kom je op een steeds langer wordende wachtlijst. Niet iedereen heeft op dat moment nog voldoende reserve om die wachtlijst te overbruggen, waardoor er mentaal en/of lichamelijk een levensgevaarlijke ongezonde situatie ontstaat.
Het verval van de conditie wordt versterkt door inactiviteit tijdens de ziekte, gepaard gaande met angst en onzekerheid. Iemand zijn belastbaarheid neemt steeds verder af.
In afwachting van een behandeling c.q. opname rust houden, vanwege futloosheid of misselijkheid, betekent nog verder verval van de belastbaarheid. Het lichaam past zich aan aan de belasting, die op het lichaam uitgeoefend wordt. De krachten die op het weefsel uitgeoefend worden geven een impuls aan het weefsel om zich aan te passen. Bv. Als iemand langdurig bedlegerig is worden de spieren slapper, het botweefsel minder sterk en ontstaan er veranderingen in functies van longen, hart en bloedvaten. Vaak in combinatie met gebrek aan juiste voeding en/of gebruik van te veel genotmiddelen. Dit zorgt ervoor dat iemand ”op de wachtlijst” nog verder verzwakt.
Het zijn echter niet alleen de fysieke problemen waar je mee te maken krijgt. Veel randverschijnselen zoals vermoeidheid, slapeloosheid, piekeren, relatieproblemen steken de kop op. Ook je sociale leven krijgt het zwaar te verduren. Vrienden, familie en kennissen willen je verhaal niet altijd meer horen, begrijpen je niet of kunnen er niet mee omgaan en verbreken het contact. Vaak niet rechtstreeks maar in een soort verscholen boodschap. Dan ligt een gevoel van eenzaamheid op de loer.
Zelf alvast opbouwen van de conditie in deze situatie, start vanuit een lage belastbaarheid. Wat kun je op dat moment nog wel aan? Het is zaak van daaruit de belasting op het lichaam met zeer kleine stappen op te voeren, afgewisseld met voldoende hersteltijd. Veel geduld met soms een stapje terug doen, om vandaar weer op te bouwen. Door het lichaam geleidelijk met activiteit te belasten gaat het zich versterken. Door de mokerslag van de aandoening kost dit meer tijd en energie dan normaal, maar opbouw is mogelijk. Het is alleen afhankelijk van diverse factoren. Ook de mate van het bereiken van het conditieniveau hangt af diverse invloeden. Hetzelfde geldt ook voor de mentale belastbaarheid. Het vertrouwen in jezelf herwinnen na deze tegenslagen kost veel tijd en energie. Dit is mentaal mogelijk niet op te brengen. Juist de stoornis belemmert het om stappen te kunnen zetten om dit eenzaam en alleen te doen.
Werk/familie/vrienden bekijken de dingen vanuit een ander gezichtspunt, waardoor miscommunicatie kan ontstaan. Het is voor hem/haar niet altijd eenvoudig te begrijpen wat je allemaal doormaakt en hoeveel je hebt moeten inleveren van je gezondheid. Wederzijds onbegrip kan voor veel problemen zorgen.
Door elkaars overwegingen te bespreken met begrip en respect voor elkaar kunnen veel problemen uit de weg geruimd worden. Het is het proberen waard om, ondanks dat je je moe en onzeker voelt, zijn of haar beweegreden te proberen te begrijpen en te respecteren. Je mag dit dan ook terug verwachten om samen tot oplossingen te komen die voor beiden haalbaar zijn.
Mensen begrijpen gewoon niet, dat er door de stoornis een nieuwe persoonlijkheid is ontstaan. Zij kunnen dat ook niet begrijpen. Trauma’s en aanverwante ziekten kun je aan de buitenkant niet zien. De uitstraling van een persoon is niet veranderd, innerlijk wel heel veel. Dat is voor iemand ook heel moeilijk onder woorden te brengen. De omgeving kent je nog van vroeger. De vrolijke noot op feesten en partijen. Die vrolijkheid is er nog wel, alleen vaak een beetje weggestopt. Ook als een soort bescherming. Een mens bouwt voort op zijn of haar ervaring met andere mensen, dieren of bepaalde ontwikkelingen. Het gaat je nu veel meer om je eigen gevoel. Ook in relaties met anderen vraag je je steeds af of die ander niet van plan is jouw gevoel te kwetsen. Pas wanneer er voldoende vertrouwen is ben je in staat om liefde te ontvangen of te geven. Daar moet je omgeving nog behoorlijk aan wennen.
Je hebt dan mogelijk weinig invloed op de oorzaken, maar je kunt wel de regie pakken over het herstel. Raak vooral niet verstrikt in allerlei medische “oplossingen” zoals antidepressiva en slaapmiddelen. Jouw situatie is een gevolg van complexe omstandigheden. Daar ligt dus ook een groot deel van de oplossing. Door zelf de regie te nemen kan het herstel veel efficiënter, sneller, doelmatiger en persoonlijker plaatsvinden. De doelstelling is om de balans te herstellen tussen Werk, Privé en Persoonlijkheid. Grip krijgen op je gedachten met aandacht voor de lichamelijke klachten en zo spoedig mogelijke weer deelnemen aan het arbeidsproces.
Gemotiveerde mensen, die uit de situatie willen komen en verder wegzakken voorkomen. Die goed kunnen nadenken, maar wel structuur en inspiratie kunnen gebruiken. Voor die mensen biedt Futura Esperanza een persoonlijke aanpak om te bouwen aan de eigen toekomst. Op deze manier wordt de wachttijd nuttig gebruikt en kun je goed voorbereid aan de behandeling beginnen.
effectief realistisch betrokken
Wij zijn aangesloten bij de Nederlandse Orde van Beroepscoaches, omdat wij waarde hechten aan kwaliteit. Daarnaast onderschrijven wij de Nobco Ethische gedragscode en conformeren ons aan het klachtenreglement. Dat biedt extra zekerheid voor u als afnemer.
